Ben je benieuwd hoe mijn boeken tot stand komen? Hoe en waar ik research doe, inspiratie vind en hoe de samenwerking met een uitgeverij eruit ziet? Op mijn facebookpagina www.facebook.com/MichellesSchrijfkamer kijk je met me mee terwijl ik werk en lees je mijn laatste boekennieuws.

Heerlijk... Ik ben er weer. Waar? In (buiten) het dorpje Cordelle in midden-Frankrijk, op bezoek bij mijn ouders. Dit is de geboorteplek van het personage Loes Beekman en de romans Het huis met de blauwe luiken en Een lucht vol Franse dromen. Want hier, op het bankje gezeten waarvan ik nu deze foto heb gemaakt, kreeg ik ooit het allereerste idee voor die serie. Ik keek om me heen, genietend van alle rust en schoonheid, en ik vroeg me af hoe het zou zijn om hier nu echt te wonen en te werken. Et voilà, zo ontstond een serie feelgoodromans.

En nu ben ik hier weer een week. Ik ga genieten van het samenzijn met mijn ouders, knuffelen met hun hond Bonne, lekker lezen, lekker eten en drinken en ontspannen maar óók ideetjes opdoen voor het derde boek over Loes in het abdijdorp Pommiers. Het schiet overigens al aardig op met dat manuscript, en ik durf de Loes-liefhebbers wel toe te fluisteren dat het nieuwe boek volgende zomer al in de winkel zou kunnen liggen...

Het blijft een geweldig spannend moment, als er na alle voorbereidingen eindelijk een nieuw boek van mijn hand in de winkels ligt. Ook nu bij mijn vijfde roman Eline is dat zo, en waarschijnlijk zal het met mijn twintigste boek nog steeds een fantastische ervaring zijn!

Inmiddels ligt ze dus in de winkels, ik heb al diverse bewijzen daarvan als foto's voorbij zien komen bij facebook en twitter (hoera voor de social media!), dus ik voel me happy.

Ik heb veel te vertellen over de historische achtergronden van het verhaal, over persoonlijke redenen om dit verhaal, deze locaties en deze personages te kiezen, en over het onderzoek doen voor het manuscript. Bij diverse boekhandels, en de bibliotheek van Hengelo, kom ik de komende tijd langs om een lezing te geven en/of te signeren. Iedereen is van harte welkom, ik vind het altijd ontzettend leuk om lezers te ontmoeten. Dus, tot ziens?

Ik heb al een hele tijd geen blog geschreven, maar dat is niet omdat er niks te vertellen was. Vaak is een berichtje met foto sneller geplaatst op social media, en verder was ik meestal heel hard aan het werk. Eline moest af en haar leefwereld was ook de mijne; blogs schrijven hoorde daar niet bij.

Maar inmiddels heb ik de allerlaatste woorden allang geschreven en ben ik druk met het organiseren van de promotie van het boek. Het is zo'n grote verandering, bij elk boek weer: eerst zit je maanden zo niet langer in de eenzaamheid van je werkkamer opgeborgen, te ploeteren in een muffe outfit en met geen oog voor de wereld buiten je fantasie, en daarna is het tijd om het stof af te slaan, leuke kleding uit de kast te vissen en te zeggen: 'Hallo wereld, ik ben er weer!'

Het is natuurlijk ook heel erg fijn om te mogen vertellen over het boek Eline, over de achtergronden en thema's die ik erin heb verwerkt, over hoe ik de personages hun karakers heb gegeven en hoe hun leefwereld eruit zag in 1918. Deze week mocht ik voor het eerst over Eline vertellen en al een stukje voorlezen tijdens een lezing in Haaksbergen. In mei ligt ze in de winkel en dan zal ik meer locaties bezoeken om mijn roman onder de aandacht te brengen. Kijk even in de agenda op deze website, misschien kom ik ook bij jou in de buurt :-)

Deze week staat er ook een interview met mij in de Libelle, waarin ik terugkijk op de afgelopen jaren en vertel over de hobbels en bobbels en ook de passie in mijn schrijfcarriere.

Vanaf 4 april ligt mijn historische debuutroman Véronique weer in de winkel, maar nu in de vorm van het Libelle Bookazine. Daar ben ik heel blij mee! Heb je Véronique nog niet gelezen? Dan is dit een mooie gelegenheid. Of geef het aan je moeder als moederdagcadeautje...

Trouwens, enkele personages uit Véronique keren ook weer terug in mijn nieuwe roman Eline, waaronder Véronique zelf en Aletta Jacobs. Maar daarop is het nog even wachten: op 15 mei mag Eline de wijde wereld in.

Graag stel ik jullie voor aan mijn nieuweling Eline. Ze zal in mei 2019 in de winkels liggen en op de achterflap zal dan het volgende te lezen zijn:

'De welgestelde Eline heeft, ondanks de Eerste Wereldoorlog die woedt in Europa, een goed leven in universiteitsstad Leiden. Tot haar echtgenoot Wieger voor langere tijd archeologisch onderzoek gaat doen op het Drentse platteland en Eline besluit hem te volgen met hun twee kinderen.

Elina valt op als een exotische vogel in het streng gereformeerde Drentse gehucht, waar het stadse gezin niet door iedereen met open armen wordt ontvangen. Als de Spaanse griep toeslaat ondersteunt Eline de plaatselijke arts waar ze kan, maar de ondervoede bevolking heeft zwaar te lijden en Eline en haar naasten worden zelf ook ziek. Ondertussen komt het niet-aflatende bloedige nieuws over de Grote Oorlog ineens veel dichterbij wanneer Duitse familieleden van Wieger niet teruggekeerd blijken te zijn van het slagveld.

Als het gezin na de oorlog terugkeert naar Leiden, zijn niet alleen zij veranderd door hun ervaringen. Vrouwen strijden voor kiesrecht, arbeiders komen in opstand, grootmachten wankelen. Kan Eline weer haar bevoorrechte leven oppakken, of grijpt ze de uitdagingen van haar tijd aan om boven zichzelf uit te stijgen?'

Eline is min of meer een vervolg op mijn debuutroman Véronique. Er zijn nieuwe hoofdpersonages, Eline speelt in een andere tijd en op andere plaatsen, maar bepaalde thema's uit Véronique keren terug en ook het personage Véronique zelf en Aletta Jacobs spelen belangrijke bijrollen in Eline.

Nu is het aftellen tot de verschijningsdag in mei 2019...

Zondag 11 november is het honderd jaar geleden dat er een einde kwam aan de Grote Oorlog, die we tegenwoordig de Eerste Wereldoorlog noemen. Aangezien Nederland neutraal bleef tijdens de strijd, is het een periode waar wij niet heel veel van afweten. Ikzelf eerder in elk geval niet, en dat was voor mij dan ook juist de aanleiding om een historische roman te schrijven over de vraag: hoe heeft Nederland die oorlogsjaren eigenlijk doorstaan? Dat boek heeft de titel Eline gekregen, en zal mei 2019 in de winkels liggen.

Na alle research die ik heb gedaan, zijn de jaren 1914-1918 heel levendig voor mij geworden (en ik hoop dat dat voor mijn lezers over een tijdje ook geldt). Zo heb ik gelezen, en ook zelf geschreven, over de nasleep van de oorlog. Er waren zoveel soldaten geneuveld, en dat was een bron van diep verdriet, maar de mannen die terugkeerden uit de loopgraven in België en Frankrijk, keerden niet zomaar terug naar hun oude leventje. Ze waren verminkt door hun ervaringen: geestelijk en vaak ook lichamelijk. De mannen waren invalide geworden doordat ze blind waren door het mosterdgas, of vanwege geamputeerde ledematen, of andere gruwelijke wonden. In die tijd direct ná de oorlog werden bijvoorbeeld plastische chirurgie en bewegingstherapie Pilates (een Duitse vinding) ingezet om de oud-soldaten te helpen.

Vandaag stuitte ik op (voor mij) nog weer nieuwe bijzondere informatie: via EvaJinek op facebook, en vanaf daar via de website rarehistoricalphotos.com, las ik over Anna Coleman Ladd. Een Amerikaanse beeldhouwster die in Frankrijk aan de slag ging met het maken van gezichtsmaskers. De volgende foto legt alles uit:

Stel je voor dat er in Frankrijk, Engeland en Duitsland en misschien in nog wel meer landen duizenden verminkte mannen rondliepen. En wat zo'n masker betekende voor hun dagelijks leven. Dat ze de straat weer op durfden en dat kinderen misschien niet meer bang waren voor hun eigen vader.

Deze Anna en haar medewerkers waren helden, niets minder. Ik ben benieuwd of ik haar en haar werk op een of andere manier nog in mijn manuscript kan verwerken (neem maar aan van wel...)

Vorige week heb ik het manuscript van mijn derde historische roman Eline opgestuurd naar uitgeverij Boekerij voor redactie. Het schrijven is de afgelopen maanden voorspoedig verlopen en ik ben blij met het resultaat zoals dat er nu ligt - al is dit nog niet de eindversie, die wordt nóg mooier.

Ik heb het omslagontwerp voor Eline al gezien, en ook dat ziet er prachtig en heel passend uit. Voorjaar 2019 zal het boek in de winkels liggen en hopelijk zal het dan veel lezers kunnen ontroeren, informeren en plezieren.

Maar voor nu heb ik alles dat met Eline te maken heeft netjes bij elkaar gepakt en opzij gelegd. Mijn schrijfhuisje in de achtertuin was aan een grondige poetsbeurt toe, en daarna heb ik het prikbord boven mijn bureau leeggehaald en ruimte gemaakt voor inspiratieplaatjes die met het Franse platteland, de Franse cultuur en deze keer ook met Parijs te maken hebben. De komende weken heb ik namelijk lekker de tijd om aan het derde boek over Loes in het dorpje Pommiers te schrijven.

De allereerste hoofdstukken heb ik van het voorjaar al eens op papier gezet, en nu ga ik fijn verder met verhaallijnen bedenken en me onderdompelen in de Franse sfeer (ik heb nog een dichte zak met madeleine-cakejes uit de Franse supermarkt, speciaal om nu van te gaan genieten). Ik heb er zin in en ik heb al van veel lezers gehoord dat ze zich ook verheugen op een derde boek over Loes; meer motivatie heb ik niet nodig.

Zoals Ilja Gort altijd zegt: On y va!